อาหารดีราคาถูก

"ความสำคัญของการมีเพื่อน

ไม่ได้อยู่ที่เรามีเพื่อนกี่คน

แต่สำคัญที่เราเหลือเพื่อนอยู่กี่คน

ในยามที่เราต้องเจอกับวิกฤตของชีวิต"

            อาจารย์ขาสงสัยเกลือจะเป็นหนอน แค่มาปรึกษาเรื่องอาหารกลางวันพนักงานนิดเดียวกลับไปคิดทบทวนว่าจะบอกเฮียอย่างไรให้เข้าใจ และยอมกล่อมให้น้องทีมงานทำใจยอมรับความอร่อยกับอาหารของเกจิร้านอาหารดังทั้งหลาย แถมพกด้วยเงินได้ที่เพิ่มพูนนิดหน่อย ส่วนใหญ่แทบไม่ต้องเสียภาษีที่เสียภาษีก็มีไม่กี่รายแต่เป็นพวกเล่นหนักจัดใหญ่ทั้งนั้น แค่คิดยังไม่ทันได้พูดไม่รู้ว่ามีคนมาล่วงรู้ได้อย่างไรมาโวยวายกับเฮียและส่งผลกระทบชิ่งมายังหนูเต็มๆ แถมบอกว่าถ้าอย่างนั้นไปแก้สวัสดิการ เลยระบุว่าให้เป็นสวัสดิการค่าครองชีพค่าอาหารกลางวันไปเลย ใครอยากกินอะไรก็ไปซื้อเองพอเป็นสวัสดิการพนักงานก็ไม่ค่อยมีใครอยากมายุ่งแบบนี้ คุณสรรพ์ก็ยอมบริษัทไหนเค้าก็ทำกัน

            หนูไม่อยากเถียงว่า ถ้าให้เป็นเงินก็ต้องถือเป็นเงินได้ เพื่อเสียภาษีบุคคลธรรมดาอยู่ดี หากให้เป็นเงินคนละ 2,000 บาทต่อเดือน ปีนึงก็ 24,000 บาท ตอนจ่ายเงินเดือน + สวัสดิการอาหารกลางวัน หนูนำมารวมคำนวณหักภาษีหมดอย่าบ่นนะ แต่หนูจำได้ว่าทุกคำถามมีคำตอบ ทุกปัญหามีทางออกตามที่อาจารย์เคยบอก แต่ทางออกนั้นจะต้องจ่ายด้วยอะไรก็ว่ากันแยกต่างหากไป หนูไปเจอบริษัทเพื่อนเค้าจัดเป็นสวัสดิการขายอาหารให้พนักงานราคาถูก หนูเลยถามเพื่อนว่าทำได้จริงหรือมีประเด็นภาษีอะไรบ้าง เพื่อนตอบว่าไม่รู้ไม่รู้เจ้านายเค้าสั่งให้ทำก็ทำตามกันไป แต่เคยได้ยินเฮียบอกว่า ถ้าให้ไปกินข้างนอกกว่าจะกลับมาก็เกือบบ่ายสองบ่นว่าก็ไม่ได้ แถมบางรายก็ทานอาหารที่ไม่ได้คุณภาพสุขภาพก็ไม่ดี ทำแบบนี้ได้ประโยชน์กันถ้วนหน้าบัญชีก็ไม่เห็นว่าอะไร เพื่อนพนักงานก็เหมือนจะมีความสุข ใครอยากทานอาหารราคาถูกก็จ่ายใครไม่อยากทานก็ไม่ว่ากันแต่ต้องกลับมาทำงานให้ทันเวลา หนูเลยได้แต่บากหน้ามาหาอาจารย์ก่อนว่าทำได้ไหม

บริษัทกำหนดระเบียบสวัสดิการ

จำหน่ายอาหารราคาพิเศษให้พนักงาน

ต้องเรียกเก็บภาษีมูลค่าเพิ่มจากราคาขาย

            ขออย่ายอมแพ้อย่าอ่อนแอแม้จะร้องไห้ ทุกครั้งที่มีปัญหาอุปสรรคเป็นเรื่องธรรมดาที่เราอาจจะท้อขอแค่อย่ายอมแพ้คิดหาหนทางโดยไม่หยุดยั้ง ก็อาจจะพบทางออกที่นำไปสู่การแก้ไขปัญหาได้ แต่ทางออกนึงก็มีผลกระทบกับเรื่องนึงเหมือนครั้งที่ผ่านมา เรากำหนดสวัสดิการอาหารกลางวันให้พนักงานทานฟรีก็มีผลกระทบทำให้พนักงานต้องนำค่าอาหารฟรีไปรวมเป็นเงินได้เพื่อเสียภาษีบุคคลธรรมดา แต่บริษัทในฐานะผู้จัดหาอาหารให้ทาน ก็ไม่ได้เสียเงินไปฟรีเพราะ

นำค่าอาหารที่จ่ายไปมาหักเป็นรายจ่ายได้

ขอคืนภาษีซื้อจากค่าอาหารที่จ่ายได้

ไม่ต้องเรียกเก็บภาษีขายจากค่าอาหาร

            พอเปลี่ยนมาเป็นการขายอาหารให้พนักงานในราคาพิเศษเรื่องก็เปลี่ยนเป็นการขายสินค้าที่อยู่ในบังคับภาษีมูลค่าเพิ่ม เท่ากับว่าบริษัทต้องนำส่งภาษีมูลค่าเพิ่มจากค่าอาหารที่ขายให้กับพนักงานด้วย น้องชีในฐานะผู้เกี่ยวข้องก็ต้องไปกำหนดเรื่องนี้ให้ให้ครบถ้วนเช่น

นำมาเป็นรายได้เพื่อคำนวณภาษี

นำส่งภาษีขายจากค่าอาหารที่ขาย

ค่าใช้จ่ายในการจัดอาหารนำมาหักเป็นรายจ่าย

ภาษีซื้อจากค่าใช้จ่ายในการจัดหาอาหารขอคืนได้

            ทานฟรี, จ่ายเป็นเงินค่าอาหารกลางวัน, จำหน่ายอาหารราคาพิเศษ เป็นทางเลือกที่หลากหลายและมีผลกระทบแตกต่างกัน น้องชีลองนำไปสรุปกับเฮียและหาทางออกที่เหมาะสมดูนะครับ ไม่มีใครได้ทั้งหมดไม่มีใครเสียทั้งหมดยอมได้ยอมกันบ้างน่าจะเป็นทางออกที่สมใจดีกว่าที่จะตัดสวัสดิการทั้งหมดเพราะไม่มีใครยอมกัน